Posts
سکول دور دی وکھری یاد اے لطیفہ۔۔ تے جد وی کوئی پٹھا کم کر بیٹھاں یا بندہ اپنی اوقات بھل کے کوئی کم اچ ہتھ پا لئے تے مینوں اے لطیفہ بڑا یاد آندا اے۔۔۔ اج وی جس ویلے فلک شیر چیمہ ہوراں مینوں میری قد بت توں ود کم کرن واسطے اکسایا۔۔۔ تے مینوں اے لطیفہ بڑا یاد آیا۔۔۔ سوچیا۔۔۔ تہانوں وی لکھ کے سنائیے۔۔۔ گل او سنانڑ آلی تے نئیں۔۔۔ کہ لطیفہ لکھنا وی لطیفے نال لطیفہ اے۔۔۔ پر۔۔۔ خیر۔۔۔ تسی وی پڑھو۔۔۔
ایک گیڈر شیر کول جا پُجیا۔۔۔ تے آکھن لگا۔۔۔
جنگل دے بادشاہ!!
میں چاہندا واں کہ مینوں شکار کرن دی جاچ آجاوے۔۔۔ تے مینوں شکار کرن دا ول سکھن دا بڑا شوق اے۔۔۔ تسی مینوں شکار کرنا سکھا دیو۔۔۔
شیر کینڑ لگا۔۔۔ ۔ اوے گیدڑا۔۔۔ ایہہ کیہڑا کم اے۔۔ جیدے واسطے ترلے پاندا پھردا ایں۔۔۔ تے چل تینوں اج شکار دا ول سکھا دیندے آں۔۔۔ ۔
تے دوویں وچ جنگل دے آپہنچے۔۔۔ ۔ شیر نے اک تگڑا جیا بھینسا تاڑیا۔۔۔ تے گیدڑ نوں آکھن لگا۔۔۔ کیوں کاکا۔۔۔ تیار ایں فر۔۔۔ ۔ شکار دا ول سکھن لئی۔۔۔
گیدڑ کینڑ لگا۔۔۔ آہو۔۔۔ بادشاہ سلامت۔۔۔ ۔
ہن شیر نے اک مناسب جئے فاصلے توں گھات لائی۔۔۔ ذرا پشلیاں لتاں اوتے وزن پایا۔۔۔ ۔ تے نال ای گیدڑ نوں کینڑ لگا۔۔۔
ویکھیں ذرا۔۔۔ ۔۔ لوں کنڈے ہوگئے نیں کہ نئیں۔۔۔ ۔
گیدڑ نے جواب دتا۔۔۔ بادشاہ سلامت لوں کنڈے ہوگئے۔۔۔
شیر نیں فر پوچھیا۔۔ ہن ویکھ انّے رتّے ہوے کہ نئیں۔۔۔
گیڈر نے شیر دے نیناں اچ ویکھیا۔۔ تے کینڑ لگا۔۔۔ ۔۔
آہو بادشاہ سلامات۔۔۔ ۔ انّے رتّے ہوگئے نیں۔۔۔
شیر نے اک چھال ماری۔۔۔ بھینسے دی تونڑ تے پنجہ ماریا۔۔۔ تے سٹ لیا تھلے۔۔۔ ۔
ایس تو باد شیر نے گیڈر نوں کیا۔۔۔ ویکھ لیا۔۔۔ اینی جئی گل سی۔۔۔
گیڈر بڑا خش تے ہسدا کھیڈدا گھر آل تر پیا۔۔۔
شام نوں گیدڑاں دی چوپال اچ جدوں حقے پانڑی دا ٹیم ہویا تے ساریاں نوں آکھن لگا۔۔۔ کاکا اے شکار شکور کوئی کم نئیں اے۔۔۔ میرے کھبے ہتھ دا کھیل اے۔۔۔ تے تسی کسی دے ٹکڑیاں تے پلنا چھڈ دیو۔۔۔ ۔ تہاڈے واسطے شکار میں کر دیا کراں گا۔۔۔
سارے گیدڑ بڑے خش ہوئے تے اوہدی خدمتاں اچ لگ پئے۔۔۔
اگلے دن گیدڑ صاب ہوراں نے انگڑائی لئی۔۔۔ تے بڈی اپنی نوں آکھن لگا۔۔۔ ۔ نیک بختے۔۔۔ پانڈے پونڈے سانبھ رکھیں۔۔۔ میں ذرا شکار تے چلیاں۔۔ تے فر اج ول ای گوشت ہوے گا۔۔۔ ۔
ہن گیدڑ ہوراں نیں باقی سنگیاں نوں نال لیا۔۔۔ ۔ تے جاپجے شکار واسطے۔۔۔ اک تگڑا جیا بھینسا تاڑیا۔۔۔ تے گھات لا لئی۔۔۔
فر بڑے فخر نال اوہی شیر آلی کار جسم اکڑا۔۔۔ باقیاں نوں پچھیا۔۔
ہاں بئی کاکا۔۔۔ دسو۔۔۔ ۔
لوں کنڈے ہوگئے۔۔۔ ۔
باقی گیدڑ کینڑ لگے۔۔ آہو ہوگئے۔۔۔
فر اونے دوبارہ پچھیا۔۔ ہن دسو بئی۔۔۔ انّے رتّے ہوئے کہ نئیں۔۔۔
باقی سارے کینڑ لگے۔۔ آہو ہوگئے ۔۔۔ ۔
گیڈر ہوراں نے چھال ماری۔۔۔ اگوں بھینسے نے سینگ کڈ ماریا۔۔ اڈدا ٹالی نال جا وجا۔۔۔ تے نالے اکھ پھٹ گئی۔۔۔
اکھ تے ہتھ رکھ گھر آل پجا۔۔۔
جس ویلے گھر پہنچیا۔۔۔ تے بڈی آکھن لگی۔۔۔
ہاے او ربّا۔۔۔ ۔
تسی تے شکار تے گئے سو۔۔۔ ۔ اے کی کانے ہو کے ول آئے او۔۔۔ ۔
گیدڑ ہوراں کینڑ لگا۔۔۔
کی دساں نیک بختے۔۔۔
نہ لوں کنڈے ہوے۔۔۔ تے نہ انّے رتّے ہوے
مشیراں مروا دتاّ قسمیں۔۔۔ ۔
ایک گیڈر شیر کول جا پُجیا۔۔۔ تے آکھن لگا۔۔۔
جنگل دے بادشاہ!!
میں چاہندا واں کہ مینوں شکار کرن دی جاچ آجاوے۔۔۔ تے مینوں شکار کرن دا ول سکھن دا بڑا شوق اے۔۔۔ تسی مینوں شکار کرنا سکھا دیو۔۔۔
شیر کینڑ لگا۔۔۔ ۔ اوے گیدڑا۔۔۔ ایہہ کیہڑا کم اے۔۔ جیدے واسطے ترلے پاندا پھردا ایں۔۔۔ تے چل تینوں اج شکار دا ول سکھا دیندے آں۔۔۔ ۔
تے دوویں وچ جنگل دے آپہنچے۔۔۔ ۔ شیر نے اک تگڑا جیا بھینسا تاڑیا۔۔۔ تے گیدڑ نوں آکھن لگا۔۔۔ کیوں کاکا۔۔۔ تیار ایں فر۔۔۔ ۔ شکار دا ول سکھن لئی۔۔۔
گیدڑ کینڑ لگا۔۔۔ آہو۔۔۔ بادشاہ سلامت۔۔۔ ۔
ہن شیر نے اک مناسب جئے فاصلے توں گھات لائی۔۔۔ ذرا پشلیاں لتاں اوتے وزن پایا۔۔۔ ۔ تے نال ای گیدڑ نوں کینڑ لگا۔۔۔
ویکھیں ذرا۔۔۔ ۔۔ لوں کنڈے ہوگئے نیں کہ نئیں۔۔۔ ۔
گیدڑ نے جواب دتا۔۔۔ بادشاہ سلامت لوں کنڈے ہوگئے۔۔۔
شیر نیں فر پوچھیا۔۔ ہن ویکھ انّے رتّے ہوے کہ نئیں۔۔۔
گیڈر نے شیر دے نیناں اچ ویکھیا۔۔ تے کینڑ لگا۔۔۔ ۔۔
آہو بادشاہ سلامات۔۔۔ ۔ انّے رتّے ہوگئے نیں۔۔۔
شیر نے اک چھال ماری۔۔۔ بھینسے دی تونڑ تے پنجہ ماریا۔۔۔ تے سٹ لیا تھلے۔۔۔ ۔
ایس تو باد شیر نے گیڈر نوں کیا۔۔۔ ویکھ لیا۔۔۔ اینی جئی گل سی۔۔۔
گیڈر بڑا خش تے ہسدا کھیڈدا گھر آل تر پیا۔۔۔
شام نوں گیدڑاں دی چوپال اچ جدوں حقے پانڑی دا ٹیم ہویا تے ساریاں نوں آکھن لگا۔۔۔ کاکا اے شکار شکور کوئی کم نئیں اے۔۔۔ میرے کھبے ہتھ دا کھیل اے۔۔۔ تے تسی کسی دے ٹکڑیاں تے پلنا چھڈ دیو۔۔۔ ۔ تہاڈے واسطے شکار میں کر دیا کراں گا۔۔۔
سارے گیدڑ بڑے خش ہوئے تے اوہدی خدمتاں اچ لگ پئے۔۔۔
اگلے دن گیدڑ صاب ہوراں نے انگڑائی لئی۔۔۔ تے بڈی اپنی نوں آکھن لگا۔۔۔ ۔ نیک بختے۔۔۔ پانڈے پونڈے سانبھ رکھیں۔۔۔ میں ذرا شکار تے چلیاں۔۔ تے فر اج ول ای گوشت ہوے گا۔۔۔ ۔
ہن گیدڑ ہوراں نیں باقی سنگیاں نوں نال لیا۔۔۔ ۔ تے جاپجے شکار واسطے۔۔۔ اک تگڑا جیا بھینسا تاڑیا۔۔۔ تے گھات لا لئی۔۔۔
فر بڑے فخر نال اوہی شیر آلی کار جسم اکڑا۔۔۔ باقیاں نوں پچھیا۔۔
ہاں بئی کاکا۔۔۔ دسو۔۔۔ ۔
لوں کنڈے ہوگئے۔۔۔ ۔
باقی گیدڑ کینڑ لگے۔۔ آہو ہوگئے۔۔۔
فر اونے دوبارہ پچھیا۔۔ ہن دسو بئی۔۔۔ انّے رتّے ہوئے کہ نئیں۔۔۔
باقی سارے کینڑ لگے۔۔ آہو ہوگئے ۔۔۔ ۔
گیڈر ہوراں نے چھال ماری۔۔۔ اگوں بھینسے نے سینگ کڈ ماریا۔۔ اڈدا ٹالی نال جا وجا۔۔۔ تے نالے اکھ پھٹ گئی۔۔۔
اکھ تے ہتھ رکھ گھر آل پجا۔۔۔
جس ویلے گھر پہنچیا۔۔۔ تے بڈی آکھن لگی۔۔۔
ہاے او ربّا۔۔۔ ۔
تسی تے شکار تے گئے سو۔۔۔ ۔ اے کی کانے ہو کے ول آئے او۔۔۔ ۔
گیدڑ ہوراں کینڑ لگا۔۔۔
کی دساں نیک بختے۔۔۔
نہ لوں کنڈے ہوے۔۔۔ تے نہ انّے رتّے ہوے
مشیراں مروا دتاّ قسمیں۔۔۔ ۔
فیر ایس کہانی توں ایہو ای سمجھ آؤندی اے پئی سنڈھے نوں شکار کرنڑ لئی کسے شیر دی لوڑ اے، اینہاں گدڑاں دا کم نہیں، نہیں تے آپنڑی اکھ وی کڈھا لین گے، پر سنڈھا ایناں مچھریا پتہ نہیں کاہتوں پھردا اے، اُنج اے وی حقیقت اے پئی مشیر واقعی بیڑا غرق کروا چھڈدے نیں
:)
This comment has been removed by the author.
عبدالرزاق قادری صاھب سنڈا مچھریا پھرے تے گل سمجھ آندی اے۔۔
پر اس کھانی چ تاں گیدڑ اکڑیا پھردا اے۔
تےاکھ کڈا کے وی اودی اکڑنا گئ۔۔۔۔۔۔الزام سارا مشیراں تے پاتا۔۔۔۔۔
:)